Wanten met twee duimen – de tweeduimswanten – waren praktisch bij het aantrekken: je hoefde niet te kijken wat links en rechts was, dus je kon nooit misgrijpen. Bovendien werd de slijtage over twee kanten van de wanten verdeeld. De wanten werden veel te groot gebreid en vervolgens gekookt in zout water om ze wind- en redelijk waterdicht te maken. Daarna werden ze vervilt door ze met de hand te wrijven. Deze wanten werden onder andere gemaakt en gedragen in Spakenburg en Elburg.
Aanvullingen