Mantel 'Velazquez'

Fong-Leng ontwierp in de jaren ’70 en ’80 schitterende unica, die zij zelf beschouwde als ‘kunstwerken, uitgevoerd in leer en textiel.’ Om deze status te onderstrepen gaf zij de creaties namen, zoals hier ‘Velazquez’ (1974), of ‘Gateau’ (1974), ‘Rups’ (1974), ‘Phoenix’ (1974) en ‘Tuschinksky (1975). Voor haar waren deze creaties zelfstandige entiteiten die een bepaalde status genoten, zoals de kimono in Japan, of de kleding die werd gedragen aan het Byzantijnse en Chinese hof. Fong-Leng legde zich naast unica toe op wat zij omschreef als ‘haute couture, demi-couture en confectie’, dit laatste sinds 1975. Voor alle creaties van Fong-Leng gold, dat zij streefde naar harmonie, zoals zij dat door haar Chinees-Nederlandse achtergrond had meegekregen. Liefde voor het ambacht, techniek en technische volmaaktheid waren belangrijke kernwoorden in haar werk. De creaties van Fong-Leng waren vaak knallend van kleur, maar ook uitgevoerd in zachtere tinten. Ze werkte graag in verschillende technieken, waarbij zij graag gebruik maakte van plisseren, doorstikken (matelassé), patch work en tussenzetsels (incrustaties). De creaties waren in verschillende materialen uitgevoerd, veel in zijde, maar ook bont, en Fong-Leng koesterde een speciale liefde voor het werken met (goud)leer, waarmee zij schitterend kon ‘schilderen’. De basisvorm van de unica was vaak die van een eenvoudige robe-manteau, met een slanke taille, lange mouwen en wijde rok. Het werk van Fong-Leng verwierf in Nederland grote bekendheid doordat het werd gedragen door Mathilde Willink, vrouw van de schilder Carel Willink. Zij bewoog zich door Amsterdam in de creaties van Fong-Leng als een ‘levend kunstwerk.’ Fong-Leng zelf toonde haar creaties in spraakmakende shows, ware happenings op bijzondere locaties. Vaak liep zij zelf mee in de show als een van de mannequins, wat haar status als Nederlandse ‘diva’ nog meer onderstreepte.