Icaros

broche Broche van een vogel uitgevoerd in diamant op een ovalen ondergrond van rode jaspis, die op een uit goud gesmeed ongelijkmatig kruist rust. De vogel verbeeldt Icarus, zoon van Daedalus, die met hem op zelfgemaakte vleugels vlucht uit het Labyrint. Icarus komt te dicht bij de zon, waardoor de was in de vleugels smelt en hij in de naar hem genoemde zee stort. Deze broche toont Icarus op weg naar Lacedemonië, waar hij de naïade Periboéa zal trouwen. Het bijou maakt deel uit van de collectie sieraden die de fauvist en kubist Georges Braque (1882-1963) tijdens zijn laatste twee levensjaren in nauwe samenwerking met baron en meestergoudsmid Henri-Michel Heger de Löwenfeld maakte. Braque heeft ooit gezegd eigenlijk beeldhouwer te hebben willen worden en zijn innerlijke urgentie om met concrete materie bezig te zijn groeide met de jaren. Met name het vogelmotief, voor Braque een symbool van ruimte en tijd, wilde hij bevrijden uit de begrenzingen van het tweedimensionale doek. Onder invloed van Löwenfelds technische expertise ondergingen de afbeeldingen van Braques doeken een poëtische metamorfose in goud en edelsteen. Braque hield niet van glanzend goud en Löwenfeld produceerde een gelaagde goudsamenstelling die een korrelig oppervlak opleverde. Het betekende een noviteit in de sieraadkunst. Braque was niet de eerste schilder of beeldhouwer die in het ontwerpen van sieraden een nieuwe uitdaging zag, maar zijn verzameling van meer dan honderd juwelen trok in 1963 een ongekend groot publiek naar het Louvre, waar de toenmalige Franse minister van cultuur André Malraux de collectie tentoonstelde. Het succes vormde in Braques laatste levensjaar een bekroning op zijn lange kunstenaarschap.