Op Marken is men zeer zuinig op kleding. Antieke kledingstukken spelen een belangrijke rol tijdens hoogtijdagen en ze worden dan ook van generatie op generatie doorgegeven. Dit bruidsschortje is daarvan een voorbeeld.
Het schortje toont hoe de vouwen in het linnen zijn geperst. Zowel de horizontale, als de verticale vouwen zijn zeer scherp. Aan het eind van de negentiende eeuw werd het onderstuk van het schort bij het dragen niet meer uitgevouwen, dit deel werd decoratie.
Het witje, gemaakt van wit linnen, is meestal versierd met een brede rand stop- of sneewerk langs de onderrand en een smaller randje met stop- en sneewerk langs de zijkanten. Ook langs de kantstrook die aan het stikkie bevestigd is, komt stop- en sneewerk voor, (open zoom, schuintjes, oogjes, etc.). Het tussenzetsel is bij voorkeur 17e eeuws kant.; Het witje werd gedragen door de witte bruid: _'s morgens op dag van het aantekenen; -'s middags op de tussenzondag,"bruidegom ter kerke"; - Op de dag van het vrienden bekend maken of "venten"
Aanvullingen