Caraco in zijden damast met ingeweven tekening en met geborduurde bloemen in geel, groen, blauw en bruintinten. De bloemen hebben in voorste en rug het perfecte spiegelbeeld van elkaar. Diepe, ronde halsuitsnijding. De caraco is inkerend in de lenden. De voorpanden lopen door onder de lenden en zijn afgeplat. Het rugpand heeft een middenrugnaad en een afgeronde naad van armuitsnijding tot lenden. Onder de arm een driehoekig inzetstuk. De middenrug loopt in een punt naar beneden. In de rug tot aan de verlengde voorpanden een fijn geplooide strook of schootje. In het voorste is deze strook afgerond en vormt een split met de verlengde voorpanden. De mouw is op vorm en gaat tot net onder de elleboog. De boord van de mouw is versierd met een geplooide strook van kleine platte plooien. Het lijfje heeft één brede balein in middenrug. Het lijfje en de mouwen zijn gedubbeld met ecrukleurig linnen. Het schootje is gedubbeld met ecrukleurige zijde. Op de voorpanden zijn aan beide zijden metalen haken. Deze werden gebruikt om een kanten versiering op te bevestigen. In de periode vóór de Franse Revolutie werd de kledingstijl van de aristocratie getemperd door de groeiende onrust onder de bevolking. Er werd verlangd naar een meer natuurlijke en functionele stijl. De caraco is een jasachtig lijfje, gebaseerd op de klederdracht van het gewone volk. Het werd gedragen op een rok en eventueel met een stomacher of halsdoek.
Oorspronkelijk stonden de haakjes van deze ecru zijden caraco wellicht aan de binnenzijde waardoor de voorpanden tegen elkaar aansloten. Later werden ze naar de bovenkant verplaatst, vermoedelijk om gedragen te worden tijdens een gekostumeerd bal.
Aanvullingen