Armband [114a]

armband, rood / blauw Deze armband van gelamineerd pvc uit de serie 'Gebroken lijnen' belichaamt door de hoeken en overlappende punten een onmiskenbaar spanningsveld. De randen hebben daarbij een deels rode en deels blauwe inktlijn als extra markering. Emmy van Leersum was zeer geïnteresseerd in de driehoek, die in haar ogen een bepaalde agressie uitdroeg. Het polssieraad is het resultaat van een geometrische ingreep op het platte vlak. Emmy van Leersum vervaardigde talloze sieraden uit metaal, kunststof, papier en goud waarbij insnijdingen, vouwen of ronde dan wel schuine inzagingen in een vierkante basisvorm voor even expressieve als sobere ontwerpen zorgden. Zij probeerde haar ontwerpen eerst uit op papier. Eind jaren zestig van de vorige eeuw was Emmy van Leersum (1930-1984) een van de pioniers binnen de revolutie die zich onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers voltrok. Het sieraad als statussymbool werd afgezworen. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Dit is nooit echt gelukt maar Van Leersums unieke bijdrage aan de ontwikkeling van het sieraad staat onomstotelijk vast. Bovenal veranderde haar visionaire werk de relatie tussen drager en sieraad voorgoed: het lichaam is bij haar nooit een passieve drager. Het participeert in de vormgeving en betekenis. De daad van het dragen houdt een versmelting van rationele vormprincipes en fysieke kwetsbaarheid in. Deze synthese was zeker niet altijd lieflijk en vloeiend. De perfectionistische en onderhuids zeer emotionele Van Leersum koos altijd voor een beheerste geometrische vorm die, opgebouwd uit materiële of immateriële lijnen, soms op gespannen voet stond met de natuurlijke vormen van het menselijk lichaam. Opgeleid door onder andere Marinus Zwollo aan het Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam liet Van Leersum zich inspireren door de functionele eenvoud in Afrikaanse sieraden en de hoofdtooien uit de Nederlandse klederdracht. Constructivistische invloeden volgden. Van Leersum was zeer ongelukkig met het woord sieraad. Het enige woord waarmee ze enigszins kon leven was draagbaar object. Vanaf midden jaren zeventig gebruikt Van Leersum weer goud.