sieraadobject met parel aan de binnenkant
Sieraadobject cum ring in de vorm van een opgebroken nootachtige vorm met erin een parel. De roze vergulde buitenkant is glad, de binnenkant oogt sponsachtig. Dinie Besems kreeg in 1999 hiervoor de Aanmoedigingsprijs Gebonden Kunsten (Sieraden). De ontwerpster werd geroemd vanwege haar vermogen zogenaamde "draagbare ideeën te ontwerpen, als gedachtenobject, visuele intenties, 'sieraden' als markeringen in tijd en ruimte." De jury noemde Aoaersdtbeeri een 'juweel van gedachten'. (1)
Besems (Oosterhout, 1966) gaat na haar opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem naar de Rietveld Academie in Amsterdam. Na haar afstuderen vestigt zij zich als onafhankelijk sieraadkunstenaar. Het woord kunstenaar mag daarbij de klemtoon krijgen want als geen ander heeft Besems lak aan dienstbaarheid of draagbaarheid. Hoewel ze graag met edelmetalen werkt voelt ze zich geenszins gebonden aan trends of tradities. Bij Besems prevaleert altijd het concept en nooit de vorm of het materiaal. Eerder probeert ze zich te ontdoen van de vorm. Vorm en materiaal dienen in eerste instantie haar gedachten, de idee. De sieraadontwerpster ziet niet slechts het lichaam maar in potentie de hele wereld als 'drager' van haar ontwerpen. "Drager" en sieraad, concept en vorm presenteren zich daarbij in haar werk in een beeldende synthese, waardoor ook de functie en context van het sieraad in het algemeen bevraagd worden. Besems legde bijvoorbeeld een meterslang collier door de kamers en gangen van haar huis dat ze later, kamer voor kamer, om kaartjes rolde ("Nooit meer naakt"), stapelde hoopjes sieraden op graven, maakte een collier van smeltende ijsklontjes, construeerde het boek "Magisch Vierkant", dat twee ingangen had, en redigeerde een fictief verslag van haar optreden in Downtown Boston. Soms komen haar ontwerpen heel direct bij de kijker binnen, zoals bij het bolletje pluizige wol waarin ook haar van de kunstenaar zit en dat de titel "What would you like to knit with me?" draagt, de in zilveren plakken afgegoten puistjes en littekens die om de hals gedragen kunnen worden, of de cd waarop een zekere Fred een parelketting 'voorleest'. Duidelijk is dat de grenzen met de autonome beeldende kunst meer en meer verwaarloosbaar zijn geworden. In 2006 besluit Dinie Besems de sieraadkunst voorgoed achter zich te laten. Paradoxaal genoeg bevat haar laatste expositie een zeer draagbare collectie, gebaseerd op het wiskundige principe van Delaunay en Voronoi, waarmee orde in chaos zichtbaar gemaakt kan worden.
(1) Uit juryverslag Aanmoedigingsprijs Gebonden Kunsten (Sieraden) 1999
Aanvullingen