De restauratie van een Drakenjakje

Artikel

24 april 2015

Objecten vertellen een verhaal, de behoefte aan restauratie kan echter een reden zijn om een object niet op te stellen in het museum. Dit was lang het geval voor het zogenaamde 'drakenjakje' uit de eerste helft van de 18e eeuw. Voor de tentoonstelling Dieren Rijk werd het jakje gerestaureerd zodat het opgesteld kon worden.

Soms sta je in het depot wel 10 keer met een object in je handen, dat zó mooi is, maar duurt het een hele tijd voor er zich een gelegenheid voordoet waarbij je het kunt opstellen.

Een bijzonder object

Dat is zo met dit ‘drakenjakje’ uit de eerste helft van de 18de eeuw. De zijde van dit jak is afkomstig uit China. Het jak zelf is gemaakt en gedragen in Nederland: de handelscontacten waren ook toen verstrekkend. De zijde is ongelofelijk fris gebleven, mooi helder geel, met ingeven drakenmotieven: een beauty. De rug is strak gesneden, het schootje wijd, en loopt uit in twee rond gesneden panden die elkaar overlappen. Tot nu toe viel het jak steeds niet in een verhaal in te passen, dus bleef het in het depot. Wat fijn dat er plannen kwamen voor een tentoonstelling Dieren Rijk, waarbij het jak perfect zou passen in het thema ‘DRAKEN’.

Restauratie

Maar… er was nog een reden dat we dit vrouwenjak in het verleden nog niet hadden opgesteld. De zijde bij de oksels was in erg slechte staat. Er bleken een paar opgenaaide stukken zijde te zitten. Wat zou er onder zitten? Was het te restaureren? Onze restauratrice Ilse Pohlert ging aan de slag. En wat bleek? De oksels waren rond 1900 ‘verstevigd’ met inzetjes van zijde uit die tijd. Waarschijnlijk om het prachtige jakje nog een keer te kunnen laten schitteren bij een verkleedpartij. Een andere aanwijzing hiervoor waren de wat morsige kanten stroken aan de mouwen. Die waren duidelijk niet origineel, en waren zeer waarschijnlijk ook voor de verkleedpartij in het jak genaaid.

Drakenjasje, detail, 18de eeuw, collectie Gemeentemuseum

De smoezelige kant werd verwijderd. De zijde rond 1900 was ‘verzwaarde zijde’, die helemaal uitelkaar viel van ellende. Zijde uit die tijd is vaak veel slechter van kwaliteit dan die uit de 18de eeuw; dat was ook hier het geval. De stukjes opgenaaide zijde konden vrij eenvoudig verwijderd worden. De 18de-eeuwse zijde eronder werd vervolgens gerestaureerd, zodat het kostuum verstevigd werd en weer opstelbaar werd.